Η συνέντευξη του τεχνικού του Πανερυθραϊκού στην Cosmote TV
Μια συνέντευξη… για όλα και για όλους, για το παρελθόν, το παρόν και, κυρίως, το μέλλον παραχώρησε ο προπονητής του Πανερυθραϊκού, Δημήτρης Χουχουλής, στην Cosmote TV και την εκπομπή Pick ’n’ Roll, με τον Βασίλη Σκουντή.
Ο τεχνικός της ομάδας μας μίλησε για την έως τώρα πορεία της ομάδας μας στην Elite League, όπου βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας με ρεκόρ 7-1 και είχε την ευκαιρία, παράλληλα, να παρουσιάσει το μακρόπνοο σχέδιο του συλλόγου μέσα από το αναπτυξιακό κομμάτι, το δίκτυο με τις ΗΠΑ και τη συνεργασία με άλλους συλλόγους, αναλύοντας το τι επιχειρεί, με την αρωγή του Δημήτρη Τσικόπουλου, να παρουσιάσει ο σύλλογος στο ελληνικό μπάσκετ.
Ο Δημήτρης Χουχουλής, επίσης, αφού νωρίτερα μοιράστηκε ιστορίες από τα παλιότερα χρόνια και την πορεία του στον Πανερυθραϊκό από το 2000 έως και σήμερα, μέσα από αμέτρητες στιγμές χαράς και λύπης, πανηγυρισμών και απογοητεύσεων, εξήγησε το λόγο που παραμένει τόσα χρόνια στην ομάδα και τη συνταγή της επιτυχίας. Δε δίστασε, επίσης, να απαντήσει σε πολλά ακόμη ερωτήματα, από το αν η ομάδα θα μπορούσε να ανταποκριθεί στην πρόκληση της Basket League, μέχρι το θέμα του γηπέδου και ποιες πρωτοβουλίες έχουν ληφθεί για την περαιτέρω ανάπτυξη του Πανερυθραϊκού.
Αναλυτικά, όσα δήλωσε ο Δημήτρης Χουχουλής:
Για την Elite League, τα κοστούμια και… την Basket League: «Αν σκεφτείς, ότι στην Basket League είναι συνηθισμένα τα κοστούμια και φέτος ήρθαν στην Elite League, έχω να φορέσω κοστούμι τότε… 23 χρόνια (γέλια). Το έχουμε συνηθίσει, η αλήθεια είναι, αλλά παλεύουμε ακόμη να το κάνουμε δικό μας».
Για τα πολλά του χρόνια στον Πανερυθραϊκό: «Για να υπάρχω εδώ αυτά τα 23 χρόνια, υπάρχουν στην ομάδα κάποιοι άνθρωποι, χωρίς την παρουσία των οποίων τίποτα δε θα ήταν δυνατό. Δεν μπορεί κάποιος να τα κάνει όλα αυτά μόνος του, αν και σίγουρα έχω το δικό μου μερίδιο, επειδή είμαι στο γήπεδο σχεδόν 24 ώρες».
Για τα 23 του χρόνια στην ομάδα και το λόγο που δε… βαρέθηκε κανείς εντός των τειχών ποτέ: «Δε βαρεθήκαμε, επειδή κάθε χρόνο θέλαμε να δοκιμάζουμε κάτι καινούργιο. Είχαμε, ούτως ή άλλως, κάθε χρόνο να ασχολούμαστε με κάτι διαφορετικό, καθώς το 2000 ξεκινήσαμε από τη Γ’ ΕΣΚΑ, για να φτάσουμε μέχρι τη σημερινή παρουσία στην Elite League μέσα από πολλά, ευχάριστα ή δυσάρεστα, γεγονότα. Δεν πλήξαμε και δε μας έφαγε η ρουτίνα, αυτό ήταν το πιο σημαντικό».
Για το σκληρό υποβιβασμό του 2008: «Και εκεί ακόμη μείναμε ενωμένοι, ψάξαμε να βρούμε κάτι νέο και κάθε χρόνο, ειδικά από τότε, καταφέρνουμε να εισάγουμε ένα διαφορετικό στοιχείο, πόσο μάλλον τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όπου με τον κύριο Τσικόπουλο έχουμε δώσει βάση στο αναπτυξιακό κομμάτι. Υπήρξαν κι άλλες άσχημες στιγμές όπως του 2008, όπως και φυσικά ευχάριστες στιγμές, αλλά πάντοτε μείναμε όρθιοι».
Για το αν το περιβάλλον της ομάδας και η χημεία με τους ανθρώπους της τον κρατά τόσα χρόνια: «Ο Πανερυθραϊκός ήταν ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, μα κυρίως ένας αληθινός έρωτας, μια μεγάλη αγάπη με τους ανθρώπους που τρέχουν την ομάδα. Είμαστε ένας σύλλογος με αληθινές σχέσεις ισχυρούς δεσμούς, μετά από τόσα χρόνια».
Για το πώς πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια και τι σκέφτεται όταν κάνει τον απολογισμό του: «Σκέφτομαι, πραγματικά, πότε πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια, με πανηγυρισμούς και στενοχώριες, και όλα μοιάζουν σαν να ήταν χθες. Θυμάμαι ανθρώπους, που είτε έφυγαν από κοντά μας, όπως ο Δημήτρης Ραχωβίτσας και ο Δημήτρης Μανωλόπουλος, που έβαλε ένα μεγάλο λιθάρι σε αυτό που είμαστε σήμερα, είτε αυτούς που μπαίνουν κάθε χρόνο στον οργανισμό μας. Δεν μπορώ να μη μιλήσω και για σταθερά βασικούς κρίκους του συλλόγου, όπως ο Σπύρος Γριβέας, ο Μιχάλης Χατζόπουλος ή ο Διονύσης Κατσιώτης. Όλοι τους βλέπουν, ότι σε αυτή την ομάδα υπάρχει κάτι μαγικό».
Για το πώς έγινε η αρχή της συνεργασίας με τον Πανερυθραϊκό: «Τη μέρα που δέχθηκα την πρόταση, ήμουν με τον Δούκα στην Χαλκίδα, καθώς προπονούσα τότε την ομάδα στη Γ’ Εθνική. Μου τηλεφώνησε τότε, ο κύριος Σακαρέλλος και σε συνεννόηση με τον τότε πρόεδρο, Βασίλη Παράσχο, αλλά και τον Μιχάλη Χατζόπουλο, που ακόμη είναι κοντά μας και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό, ενημέρωσα τον αείμνηστο Δημήτρη Μανωλόπουλο, ο οποίος με ρώτησε τότε, αν εμπλέκονται οι ώρες προπονήσεων των δύο σωματείων, με τον Πανερυθραϊκό τότε στη Γ’ ΕΣΚΑ. Τελικά τα βρήκαμε, παίρνοντας την άνοδο για τη Β’ ΕΣΚΑ την πρώτη χρονιά. Είχα αντικαταστήσει, τότε, τον Μπάμπη Αθανασίου μετά από μια ήττα στο τοπικό ντέρμπι με την ΑΜΕΣ, κι ενώ νωρίτερα είχαμε φτάσει με τον Δούκα από τη Δ’ ΕΣΚΑ στη Γ’ Εθνική. Εκείνη τη στιγμή, ο κύριος Μανωλόπουλος έφυγε από τον Δούκα και θεώρησα έντιμο και ειλικρινές να πω στον αείμνηστο Γιάννη Δούκα, ότι ήταν το πιο σωστό να σταματήσω, έχοντας αφήσει το έργο μου στην ομάδα, συνεχίζοντας μόνο στον Πανερυθραϊκό. Συνεχίσαμε με μόλις τέσσερις ήττες σε όλη μας την πορεία στην ΕΣΚΑ, φτάσαμε στη Γ’ Εθνική, μείναμε μια χρονιά και μετά ανεβήκαμε στη Β’ Εθνική και ύστερα στην Α2 το 2006, για να έρθει το 2008 η “μαύρη νύχτα του Γκάλη”, όπως την αποκαλώ, με τον υποβιβασμό, όταν είχαμε το μεγάλο μπάτζετ. Δε διαλυθήκαμε και συνεχίζουμε μέχρι σήμερα εδώ, όπου είμαστε, παρουσιάζοντας ένα νέο μπασκετικό μοντέλο».
Για τα παιχνίδια με αντίπαλο τον Γιώργο Μπαρτζώκα: «Ήταν τότε στον ΓΣ Κηφισιάς και την Πεύκη, με τον Γιώργο Μποζίκα ως παίκτη μάλιστα, κι εγώ στον Δούκα. Παίζαμε στην τότε Α’ Κέντρου και τις Δευτέρες τα βράδια δεν έπεφτε καρφίτσα στα γήπεδα. Έπαιζαν, τότε, και πολλά παιδιά που έκαναν στη συνέχεια καριέρα. Τότε, όμως, θεωρώ πως παίζαμε για κάποιο… ερωτικό λόγο, τώρα ιπερισχύει το θεαθήναι».
Για τους παίκτες που συνεργάστηκε στον Πανερυθραϊκό και τον πιο ταλαντούχο που θεωρεί πως είχε: «Με όλα τα παιδιά έχουμε ζήσει ιδιαίτερες στιγμές. Δεν υπήρχε μονάχα η σχέση παίκτη με προπονητή, προσπαθώ να είμαι και έξω από το γήπεδο στο πλευρό τους. Μπορεί στο τέλος της συνεργασίας μας ο καθένας να έχει την άποψή του για μένα τεχνικά, αλλά δύσκολα θα βρεις κάποιον να πει, ότι δεν ήμουν αληθινός. Ό,τι είχα να πω, τους κοίταζα πάντοτε στα μάτια. Για τον πιο ταλαντούχο είχα κοουτσάρει σίγουρα έναν πρωταθλητή Ευρώπης, τον Βαγγέλη Βουρτζούμη, ο οποίος έφερε απλά την αύρα του και είχαμε κάνει μια ωραία παρουσίαση με την τότε Δήμαρχο, την κυρία Ταμβάκη, στο Καστρί».
Για τη σχέση του με τον Ηλία Παπαθεοδώρου: «Είχαμε μια σχέση από τα τοπικά, όταν ήταν στο Μαρκόπουλο κι εγώ στον Πανερυθραϊκό. Ο αείμνηστος Παναγιώτης Λατσούδας, τότε, ήθελε μια αλλαγή να κάνει στην ΑΕ Νέας Κηφισιάς και, όταν ενημερώθηκε, του είπα ότι ξέρω ποιον προπονητή θα του φέρω. Μίλησα και με τον Παπαθεοδώρου, του είπα για την ομάδα και τα χρήματα που θα έπαιρνε, και αμέσως τον πήγα στην ασφαλιστική εταιρεία του κυρίου Λατσούδα, για να συμφωνήσει. Θυμάμαι, ότι τότε δούλευε στη Vodafone και ήθελε να παρατήσει τα πάντα. Ήταν ένα παιδί με μεγάλη όρεξη».
Για τις δύσκολες στιγμές και το αν βρέθηκε κοντά στο τέλος της συνεργασίας του με τον Πανερυθραϊκό: «Στιγμή που να βρεθήκαμε κοντά στο διαζύγιο δεν υπήρξε, γιατί δεν πλήξαμε. Θα αναφέρω, όμως, δύο δύσκολες στιγμές. Η πρώτη ήταν η καταστροφή του 2008. Είχε στενοχωρηθεί τότε πολύ ο κύριος Μανωλόπουλος, έχοντας κάνει μια μεγάλη επένδυση, και από εκεί που συγκεντρωνόμασταν τόσο πολλοί στο τέλος των προηγούμενων σεζόν, ξαφνικά βρισκόμουν στο πάρκινγκ του γηπέδου μας, βλέποντας τα αστέρια και τα πεύκα. Την άλλη μέρα ήμουν σε ένα καφέ στο Χαλάνδρι και έρχεται ο Σπύρος Γριβέας και μου λέει “μην ανησυχείς, αν είμαστε ενωμένοι, θα τα καταφέρουμε”. Αυτή ήταν και η στιγμή, που σηματοδότησε την επανεκκίνηση του Πανερυθραϊκού, με μπροστάρη τον Σπύρο Γριβέα. Στη συνέχεια, όταν είδε ο αείμνηστος Δημήτρης Μανωλόπουλος, ότι συνεχίζουμε ενωμένοι, επανήλθε κοντά μας, δίνοντάς μας την ώθηση για την άμεση επάνοδο στην Α2. Ήταν η μόνη περίπτωση, όπου ένιωσα πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και στην αρχή σκεφτόμασταν να ισορροπήσουμε την ομάδα με ένα χαμηλό μπάτζετ και μετά να την παραδώσουμε στην τοπική κοινωνία, αλλά με τη βοήθεια και του Σπύρου Γριβέα και τη στήριξη του Δημήτρη Μανωλόπουλου, καταφέραμε να είμαστε εδώ.
Η δεύτερη πιο δύσκολη στιγμή ήταν η πρώτη χρονιά του Δημήτρη Τσικόπουλου, όπου ήμασταν στη Β’ Εθνική και με ήττα στη Μάνδρα μένουμε δύο βαθμούς κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Τότε, και με οκτώ αγωνιστικές για το τέλος του πρωταθλήματος, του είπα πως ίσως έπρεπε να αλλάξουμε πράγματα, επειδή ήμασταν μπροστά στο φάσμα της Γ’ Εθνικής. Ο κύριος Τσικόπουλος, όμως, που είναι σημαντικό να τονίσουμε πως ήρθε, όταν τα παιδιά του δεν ήταν πια στην ομάδα, που είπε πως προχωράμε κανονικά. Θα μπορούσε σαν νέος πρόεδρος με όρεξη για κάτι καινούργιο, και όπως κάνει η πλειοψηφία, να μου έλεγε “ευχαριστώ πολύ” και να μου έδινε μια πλακέτα (γέλια). Στη συνέχεια πήραμε μια τεράστια νίκη με τον μετέπειτα πρωταθλητή Οίακα Ναυπλίου, όπου μετά από σύρραξη αποβλήθηκαν οι πάντες, πλην των πέντε παικτών από κάθε πλευρά, που ήταν στο παρκέ, και των προπονητών. Κάπως έτσι, κάναμε ένα φοβερό σερί οκτώ νικών και καταλήξαμε έβδομοι, με αποτέλεσμα να πάρουμε δύναμη για τις επιτυχίες και τα ωραία πράγματα, που κάνουμε τώρα».
Για το τι το ελκυστικό έχει στο παιχνίδι του ο Πανερυθραϊκός: «Νομίζω πως είμαστε πολύ καλοί στο spacing, δίνουμε ρυθμό μέσα από την άμυνα στο transition, παραχωρείται ελευθερία πρωτοβουλιών στους παίκτες να εκτελέσουν. Έχουμε καταφέρει αρκετά αγωνιστικά με την φρεσκάδα μας και νομίζω, ότι ο κόσμος χαίρεται να μας βλέπει».
Για το αν υπάρχει κάποιος προπονητής που λειτούργησε ως μέντοράς του: «Ξεκίνησα πολύ μικρός στην προπονητική, είχα τις μικρές ηλικίες στον Παράδεισο και τα αθλητικά απογεύματα στον Δούκα. Ένας προπονητής, όμως, που είχα ως μέντορας ήταν στην ΕΦΟΑ ο Κώστας Διαμαντόπουλος, ένας άνθρωπος που είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να προσεγγίζει τους παίκτες και να τους απογειώνει, να τους ανεβάζει επίπεδο. Θυμάμαι και μια ιστορία σε μια χρονιά, όπου με τριπλή ισοβαθμία στο Α’ Τοπικό με Αμπελόκηπους και ΑΟΠΦ δεν ανεβήκαμε για ένα καλάθι, όπου παίζαμε με την Άμιλλα του Αργύρη Πεδουλάκη. Εκεί, σε μια χρονιά όπου δεν έπαιζα πολύ λόγω αρκετών παικτών που είχαμε έρθει από τον Παπάγου, παίζαμε στις 3-4 αγωνιστικές για το τέλος του πρώτου γύρου, χάναμε και με βάζει μέσα λόγω του καλού μου σουτ. Ευστοχώ σε δύο τρίποντα για την παράταση και άλλα δύο για να φτάσουμε στην νίκη. Έρχεται μετά στο πούλμαν και μου λέει “στα έλεγα εγώ, εσύ θα το καθάριζες”. Ένας άλλος, που μου έδωσε έμπνευση, ήταν ο Μέμος Ιωάννου, ένας χαρισματικός προπονητής που έκανε πολλά πρωτοποριακά πράγματα».
Για τον χαμηλό μέσο όρο ηλικίας στον Πανερυθραϊκό και το λόγο, που δεν πήρε ξένο: «Το πλάνο μας με τον Δημήτρη Τσικόπουλο είναι να δοθεί χώρος στα ελληνόπουλα. Αν καταφέρουμε, δε, να ανεβούμε με αυτά τα παιδιά, τους έχουμε πει πως μπορούμε να παίξουμε μαζί τους στην Basket League και να το υποστηρίξουμε. Αυτό είναι και το πολύ μεγάλο τους κίνητρο».
Για το 7-1 και την κορυφή στην Elite League: «Θα είμαι ειλικρινής, δεν το είχα να είμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο, αλλά περίμενα να έχουμε μια πολύ καλή εικόνα, γιατί τα παιδιά δίνουν πίσω αυτό, που τους δίνουμε, κι έχουμε φτιάξει μια ομάδα, που αρνείται να χάσει. Το πρόβλημά μας είναι περισσότερο στο να διαχειριζόμαστε την επόμενη μέρα και για αυτό χάσαμε με τον Κόροιβο. Ήμασταν λίγο ψηλομύτες και ήρθε η προσγείωση. Στο μυαλό μας, πάντως, είναι να πρωταγωνιστούμε, να παλεύουμε να είμαστε ψηλά, χωρίς όμως αυτό να είναι αυτοσκοπός και να αλλάζει τη ζωή μας. Το ίδιο είχαμε σκεφτεί, μάλιστα, και πριν από δύο χρόνια που παίζαμε με τον Ολυμπιακό στα playoffs ανόδου, χωρίς να μας επηρεάσει σε κάτι, όμως, το ότι δεν τα καταφέραμε».
Για το τι θα κρίνει την φετινή Elite League: «Η διάρκεια, ο έλεγχος των συναισθημάτων, και ειδικά τώρα που είμαστε πρώτοι στην Elite League και το βιώνουμε για πρώτη φορά, οι τραυματισμοί και το πώς θα ανταποκριθούν όλοι στο νέο σύστημα, όπου ο πρώτος δεν ανεβαίνει, ενώ ουσιαστικά τίποτα δε μετρά στο Final Four. Έχει πολύ ενδιαφέρουν και βλέπουμε μια Elite League, που θέλει να κάνει βήματα μπροστά, για να βγουν επιτέλους μπροστά νέα παιδιά».
Για την περίπτωση της Basket League: «Όπως ανέφερα, εμείς είμαστε έτοιμοι. Ό,τι λέει ο πρόεδρος, το εννοεί και θα υποστηρίξει τα παιδιά με αυτό το πλάνο».
Για το γήπεδο: «Η προοπτική υπάρχει, ο Δημήτρης Τσικόπουλος έχει κάνει όλες τις απαραίτητες κινήσεις και είναι πρόθυμος να συνεισφέρει οικονομικά. Ευχόμαστε με τη βοήθεια της δημοτικής αρχής να προχωρήσει το έργο και να δημιουργηθεί ένας νέος χώρος άθλησης για τα παιδιά. Εμείς, άλλωστε, αυτή τη στιγμή έχουμε γύρω στα 300 παιδιά στην Ακαδημία και αναγκαζόμαστε να νοικιάζουμε κι άλλα γήπεδα για προπόνησηκαι αγώνες».
Για το δίκτυο με τις ΗΠΑ και τη συνεργασία με ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών: «Έχουμε καταφέρει με τη βοήθεια του Άλεξ Βουγιούκα, που θα κάνει τώρα κι ένα δεύτερο ταξίδι στις ΗΠΑ, να δώσουμε την ευκαιρία σε παιδιά να συνδυάσουν το ακαδημαϊκό κομμάτι και το μπάσκετ σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ, κάτι που συνιστά ιδιαίτερα σημαντική πρωτοβουλία. Πέραν αυτού, έχουμε και μια συνεργασία με τον Απόλλωνα Σμύρνης, για να παίζουν σε ανδικό επίπεδο έφηβοι, που δεν είναι άμεσα έτοιμοι για το υψηλό επίπεδο, ώστε να φτάσουν και σε αυτό το σημείο. Μέλημά μας, κυρίως, είναι να προσφέρουμε στα νέα παιδιά».
